Zeytin Tanesine Tutundu Bir Karınca
Zeytin Tanesine Tutundu Bir Karınca
Zeytin tanesine tutundu bir karınca. Karınca kararınca adımlayıp umutlu hayallerle parlak yapraklı bir zeytin dalının üstünde gezindi. Zeytin berekettir, zeytin dalı barıştır, zeytin nazlı bir gelinciktir, zeytin emek isteyen asırlık bir bitkidir, zeytinimiz öykülere konu olabilecek güzellikte olan bir kültür çiçeğimizdir. Zeytinyağının damağımızda ballanan tadında ve zeytin kolonyasının kokusunda bütünleşir zeytinyağı özlü el kremleri. O bir tanecik siyah zeytin yahut yeşil zeytin nasıl da iftar sofralarımızın vazgeçilmezidir. Oruçlu ağızların canlı şahididir zemzem, hurma ve zeytin.
İşte bu yüzden gitti de bir zeytin tanesine tutundu minik karınca. Önemli olan niyetti hani hacca giden iyi bir karıncanın minnacık adımlarla yol alan o nükteli hikâyesindeki gibi. Rızık için erkenden yola çıkar idi karınca, boyundan beş katı ağırlıkta ve büyüklükteki bir zeytin tanesini kış mevsiminde çocukları aç kalmasın diye bin bir güçlükle yuvasına taşıyordu. Yuvarlaya yuvarlaya emek verdi zeytin uğruna, yumurtadan çıkmayı bekleyen yavru karıncalar da elinde taşıdığı bereketten nasiplenecekti bir yıl boyunca, her canlı rızkıyla dünyaya geliyordu ne de olsa. Zeytin tanesine tutundu bir karınca, hem de sımsıkı tuttu etli zeytini. Bir ısırık bile tatmadı yavrularını hatırlayınca. Rızkı erken dileyenin bereketi nasiplenecekti gün doğmadan evvel. Zeytine nasıl da sevdalanmıştı can karınca.
