İNSAN OLUN YAVRULARIM

İNSAN OLUN YAVRULARIM

Karınca ailesi, yavrularına karıncalık dersi vermek için bir gün onları bir araya toplamış. Baba karınca dersin sonunda yavrularına; “Hayatta her zaman karınca olmaya çalışın, hiçbir zaman karıcalıktan ayrılmayın” demiş.

Bunun üzerine yavrular; “Nasıl karınca olalım? Karınca olmanın yolları nelerdir?” diye sormuşlar.

Baba karınca; “Bizi örnek alın, biz ne yapıyorsak siz de onu yapın” diye cevap vermiş.

O günden sonra yavru karıncalar anne ve babaları ne yapıyorsa aynısını yapmışlar. Aradan bir hayli zaman geçmiş, yavru karıncalar büyümüş ve bir gün karınca ailesi yavrularını tekrar bir araya getirmiş.

Baba karınca; “Ben yaşlandım ve yakında öleceğim. Hepinizden memnunum çünkü harika karıncalar oldunuz ve karıncalıktan hiç ayrılmadınız” diye veda konuşması yapmış.

Hikâye bu ya yeryüzünde ne kadar hayvan ailesi varsa hepsi yavrularına benzer öğütlerde bulunmuşlar ve hepsi de veda konuşmalarında onlardan memnun olduklarını söylemişler.

Ve böylece bugüne kadar ne karıncalar ülkesinde kıtlık olmuş, ne filler diyarında savaş çıkmış ne de ormanların kralı aslan; “Ben ne dersem o olur” demiş. Üstelik ne yaşam alanları olan ormanlara ne de dünyayı paylaştıkları diğer canlı türlerine durduk yerde zarar vermemişler.

Aynı konuşmayı insan ailesi de yapmış yavrularına. Yavrular anne, babalarını örnek almış, onlar ne yapıyorlarsa onu yapmış ve onlardan insan olmayı öğrenmişler.

Gelgelelim anne ve babalar yetiştirdikleri çocuklarından bir türlü memnun olmamışlar. İstedikleri gibi insan olamadıkları, insanlıktan uzaklaştıkları için şikâyet edip sürekli çocuklarını suçlamışlar.

Çocuklar ise şaşkın halde; “Biz yanlış bir şey mi yaptık acaba? Size baktık, sizi örnek aldık, siz ne yaptıysanız biz de onu yaptık” demişler.

İnsanlıkla ilgili düşünce ve davranışları nükteli bir şekilde işleyen ve önemli konulara dikkat çeken Aziz Nesin’in, yaklaşık yirmi yıl önce yayımlanan “Memleketin Birinde” adlı kitabında yer alan ve hala güncelliğini koruyan ”İnsan Olun Yavrularım”  adlı öyküsüydü anlattığım.

Şu anda bilgi çağı olarak anılan bir çağdayız ve tarihsel gelişim sürecimize baktığımızda; etik değerlerimizi, etik ilkelerimizi ihmal edip bilgisel yeteneklerimizi artırmaya çalışmışız. İnsanlıkla ilgili temel sorunlarımız ise, geçmişten günümüze hemen hemen aynı kalmış.

Umarım bir gün insanlık uyanır ve insan görünümlü kusursuz robotlar yapmak yerine öncelikli ihtiyacımız olan temel insan olma becerisini kazandırmaya yönelik plan ve programlar ile insanlık olgusunu kusursuz hale getirir.