İtaat. ..
İtaat. ..
“Biz her peygamberi sırf, Allah’ın izni ile itaat edilmek üzere gönderdik. Eğer onlar kendilerine zulmettikleri zaman sana gelseler de Allah’tan günahlarının bağışlamasını dileseler ve Peygamber de onlara bağışlama dileseydi, elbette Allah’ı tövbeleri çok kabul edici ve çok merhametli bulacaklardı.”Nisâ, 64
“Hayır! Rabbine andolsun ki onlar, aralarında çıkan çekişmeli işlerde seni hakem yapıp, sonra da verdiğin hükme, içlerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın, tam bir teslimiyetle boyun eğmedikçe iman etmiş olmazlar.”Nisâ, 65
“Kim Allah’a ve Peygambere itaat ederse, işte onlar, Allah’ın kendilerine nimet verdiği peygamberlerle, sıddîklarla, şehidlerle ve iyi kimselerle birliktedirler. Bunlar ne güzel arkadaştır.”Nisâ, 69
Peygamberimiz Efendimiz sav buyurmuşlardır.
“Rabbimiz cc buyuruyor ki: Eğer kullarım Bana îcâb ettiği şekilde itaat etseler, Ben onlara yağmuru (dahi) gece yağdırırım, gündüz de üzerlerine güneşi doğdururum. Onlara ayrıca gök gürleme sesini de duyurmam!...” (Ahmed,Müsned, II, 359; Hâkim, IV, 285/7657)
Sahabe Ubey bin Kâ’b’ın tâbiînden sayılan oğlu Tufeyl, zaman zaman Hz. Ömer ra’nın oğlu Abdullâh bin Ömer’i ziyâret eder ve onunla birlikte çarşıya çıktıkları zikredilmektedir.
Tufeyl, Abdullâh bin Ömer ra’ın, Peygamberimiz Efendimiz sav’in emirlerine itaatteki hassasiyetini şöyle anlatmaktadır.
“Çarşıya çıktığımızda, Abdullâh bin Ömer kime rastlasa selâm verirdi. Karşılaştığı şahıs ister eski eşya satan, ister değerli mal satan, ister yoksul veya tanınmayan biri olsun, mutlakâ ona selâm verirdi. Bir gün yine onun yanına gitmiştim. Yine birlikte çarşıya çıkmayı teklif etti. Ona:
“Çarşıda ne yapacaksın! Alışverişten anlamazsın. Satılan malların fiyatlarını sormazsın. Bir şey satın almazsın. Herkesin oturup sohbet ettiği yerlerde oturmazsın. Çarşıya çıkacağımıza şurada otur da, birlikte sohbet edelim.” dedim.
Bunun üzerine Abdullâh bin Ömer ra bana şunları söyledi:
“Kardeşim! Biz, karşılaştığımız kimselere Allâh’ın selâmını vermek için çarşıya çıkıyoruz. Başka bir maksadımız yok.” (Muvatta, Selâm, 6; Buhârî, Edebü’l-Müfred, 348)
Bütün sahâbe-i kirâm, Hz. Allâh cc ve Peygamberimiz sav’in emirlerine itaat husûsunda son derece hassas davranırlardı. Selâmı yaygınlaştırıp muhabbeti ziyâdeleştirerek mü’min gönüllerde îman kardeşliğinin yaşanacağı müstesnâ bir ortam hâsıl ederlerdi. İşte Abdullâh bin Ömer ra’ın bu husustaki şevk ve heyecânı, bizlere ve kıyamete kadar gelecek müminler için ibret alınacak bir ahlak abidesidir.
Rabbimiz bizlere ve tüm inananlara ibret ve örnek almayı nasip eylesin. ..
