Arkadaşın Tavsiyesi Padişahın Hediyesi
Her yeni yıl dönemlerinde bir değil onlarca takvim baskıları ile takvimler dağıtılırdı. Giredi evlere işyerlerine. Artık sayı azaldıkça azalıyor. Önümüzdeki bilgisayarlar, elimizdeki telefonlar bize saatiyle günün hangi gün olduğunu hatırlatıyor ve bilgisayarlarımızla istediğimiz bilgiye, hikaye ye veya benzeri paylaşımlara arama motorlarından ulaşıyoruz. Ben yine de eskiyi pek bırakamıyorum. Hele ki o küçük yazılarla günleri hatırlatan, takvim yapraklarını kopartmayı çok özledim. Gidip almakta istemiyorum. Sakladığım birkaç yaprak bugün okuduğum kitapların ayracı olarak kullanılıyor. Ve o kadar güzel kitap cümleleri ile buluşan takvim yazısı cümleleri oluyor ki tesadüflerin böylesi dedirten yazılara da şahitlik ediyorum.
Gelelim bugün yazımın başında aktardığım günlük yaşamımızdaki birebir yaşanan gerçek yaşam öykülerini anımsatabilecek bir takvimden geriye kalan cümlelere.
Arkadaşın Tavsiyesi Padişahın Hediyesi
Köylünün biri padişaha yeni mahsul elma hediye etmek ister. Yolda giderken karşılaştığı bir arkadaşı “Padişahımız elma sevmez ve en iyisi sen ona ağzına layık bir zeytin götür ”der.
Halbuki padişah zeytini hiç sevmez ve hatta zeytini masasına koydurtmazmış…
Köylü padişaha zeytin alıp götürmüş. Bunu gören padişah sinirlenip alın bu köylüyü zeytinlerini ve dahi tüm zeytinleri bu adamı bu zeytinlerle hırpalayıp dövün demiş. Tane tane atın ki zeytini unutamasın diye söylenmiş.
Köylü o sırada “çok şükür padişahım, çok şükür Allah Arkadaşımdan Razı Olsun deyince etraftakiler şaşkın bakışmışlar.”
Köylü devam etmiş. Niye öyle bakıyorsunuz. Ben padişaha elma getirecektim Yeni mahsul şu sert elmalardan ya elmayı getirseydim. Nice idi halim…!
