Hz. İbrahim as ve Vahyedilen Suhufu. ….

Hz. İbrâhîm as Hz. Allâh cc’nün  verdiği akıl ve  rüşd sâyesinde hiçbir kimsenin  terbiyesi altına girmeden tevhîd yolunun kılavuzu oldu. O’nun genç yaşlarda başlayan Rabbini tanıma ve bunu kavmine teblîğ etme özelliği, Kur’an-ı Kerîm’de  şöyle anlatılmaktadır.

“Gecenin karanlığı O’nu (İbrâhîm’i) kaplayınca O bir yıldız gördü. «Rabbim budur!» dedi. Yıldız batınca «Ben batanları sevmem!» dedi. (Daha sonra) Ay’ı doğarken görünce (yine) «Rabbim budur!” dedi. O da batınca «Rabbim bana doğru yolu göstermezse, elbette yoldan sapanlardan olurum.» dedi. Güneş’i doğarken görünce de «Rabbim budur! Zîrâ bu daha büyük.» dedi. O da batınca dedi ki: «Ey kavmim! Ben sizin (Allâh’a) ortak koştuğunuz şeylerden uzağım! Benim Rabbim, bütün noksan sıfatlardan münezzeh olan Allâh’tır! Ben hanîf olarak yüzümü, gökleri ve yeri yaratan Allâh’a çevirdim ve ben müşriklerden değilim.»” En’âm, 76-79

Hz. İbrâhîm as’in diğer bir sıfatı da “Ebu’l-Enbiyâ” (Peygamberler Babası)’dır. Oğulları Hz. İsmâîl as ve Hz. İshâk as ’dır. Hz.  İsmâîl as’ın soyundan Hz Peygamberimiz Efendimiz sav; Hz.  İshâk as’ın soyundan da Benî İsrâîl peygamberleri gelmiştir.

Hz. İbrâhîm as’ın ismi Kur’ân-ı Kerîm’de yirmi beş sûrede altmış dokuz defa geçmektedir. Kur’ân-ı Kerîm’de O’nu metheden muhtelif isim ve sıfatlar yer almaktadır. Bu sıfatlardan bâzıları şunlardır,

Evvâh (çok âh eden, niyâz eden),

“İbrahim’in, babası için af dilemesi, sadece ona verdiği bir söz yüzündendi. Onun bir Allah düşmanı olduğu kendisine açıkça belli olunca, ondan uzaklaştı. Şüphesiz İbrahim, çok içli, yumuşak huylu bir kişiydi.” Tevbe, 114

Halîm (hilm sâhibi, yumuşak huylu), Munîb (Allâh’a gönülden yönelen),

“ İbrahim cidden yumuşak huylu, bağrı yanık, kendisini Allah´a vermiş biri idi.” Hûd, 75

Hak Teâlâ O’nu «Halîlim» (Dostum) diye taltîf buyurmuştur. Bu sebeple “Halîlu’r-Rahmân” olarak da anılır.

“İşlerinde doğru olarak kendini Allah´a veren ve İbrahim´in, Allah´ı bir tanıyan dinine tâbi olan kimseden dince daha güzel kim vardır? Allah İbrahim´i dost edinmiştir.”Nisâ, 125

Hz. İbrâhîm as, maîşetini te’mîn maksadıyla kumaş  ticâretiyle uğraşmış, hicretinden sonra da çiftçilik ve hayvancılık ile geçimini  sağlamıştır. Hz. İbrâhîm as, Keldânî bir kavme gönderilmiştir. Rasûlullâh Hz. Muhammed Efendimiz sav’den sonra insanların en fazîletlisidir.

Hz. İbrâhîm as’a on suhuf (sahife) indirilmiştir. Ebû Zer ra’ın Allâh Rasûlü sav’den naklettiğine göre bu sahîfelerde şu nasihatler ve ibretli sözler yer aldığı rivayet edilmektedir.

“Ey saltanat verilen, imtihan edilen ve aldanan kişi.  Ben seni dünyayı birbiri üzerine yığasın diye göndermedim, fakat mazlumun duâsını Ben’den geri çeviresin, mazlumu bana yalvarmak zorunda bırakmayasın diye gönderdim. Çünkü Ben, mazlumun duâsını kâfir de olsa geri çevirmem.”

“Akıl sâhibinin belli saatleri olmalı;

1- Vaktinin bir bölümünü Rabbine ibadet ve  duâ,

2- Bir kısmını Yüce Allâh’ın san’at ve kudreti üzerinde tefekküre,

3- Bir kısmını geçmişte işlediklerinden ve gelecekte işleyeceklerinden kendisini hesâba çekmeye,

4- Bir kısmını da helâlinden maîşetini kazanmaya ayırmalıdır.” Ebû Nuaym, Hilye, I, 167; İbn-i Esîr, el-Kâmil, I, 124

Rabbimiz bizleri ve tüm inananları hanîf ve kamil mümin eylesin. ..