Koca Dünya’da bir toz zerresi yaşam

Koca bir dünyada bir toz zerresi yaşam.

O yaşamda bir dünyayı taşımıyor muyuz? Hepimizin kocaman yüreği ve o yüreğinde yaşattığı koca dünyalar var. Sevdiklerimize zaman ayırıp ayırmamak gibi yada ayıramamak…Yaşam işten ibaret çalışmazsak para yok oysaki yaşanılan yaşamlarında geri dönüşü elbette iş olmaan yaşam olmaz ancak o yaşamı sevdiklerimizle büsbütün paylaşmak ve zamanda görmek görebilmekte mesele.

Tıpkı bir takvim yaprağından düşen bu yapraktaki gibi yada herhangi bir yerde hikaye adına yapılan paylaşımlarda. O paylaşımlar içinde olsakta her zaman aradığımız ve bazen gözümüzün önünde göremediklerimizin aynası gibi…Bakalım bugünkü takvim yaprağından neler dökülmüş…

Adam, bir haftanın yorgunluğundan sonra, pazar sabahı kalktığında keyifle eline gazetesini aldı ve bütün gün keyif yapıp evde oturacağını hayal ediyordu. Tam bunları düşünürken oğlu koşarak geldi ve parka ne zaman gideceklerini sordu. Baba, oğluna söz vermişti; bu hafta sonu parka götürecekti onu, ama hiç dışarıya çıkmak istemediğinden bir bahane uydurması gerekiyordu.

Sonra gazetenin promosyon olarak dağıttığı dünya haritası gözüne ilişti. Önce dünya haritasını küçük parçalara ayırdı ve oğluna uzattı:
– “Eğer bu haritayı düzeltebilirsen seni parka götüreceğim!” dedi.
– Sonra düşündü:
“Oh be, kurtuldum! En iyi Coğrafya profesörünü bile getirsen bu haritayı akşama kadar düzeltemez!”
Aradan on dakika geçtikten sonra oğlu babasının yanına koşarak geldi:
– “Babacığım, haritayı düzelttim. Artık parka gidebiliriz!” dedi.
Adam önce inanamadı ve görmek istedi. Gördüğünde de hayretler içindeydi ve oğluna bunu nasıl yaptığını sordu. Çocuk şu ibretlik açıklamayı yaptı:
– “Bana verdiğin haritanın arkasında bir insan resmi vardı. İnsanı düzelttiğim zaman dünya kendiliğinden düzelmişti!”