Canlılar Aleminde Anne Şefkati

Her insan çevresini kendi aynasının rengine göre görür. Merhametsiz bir kalbe sahip olan insan; çevresini ağlar, çirkin ve karanlık suretinde görür. Fakat güzel düşünen ve hep güzel bakan bir insan ise; çevresinde güzellikler ve hikmetler görür. Bu duygu ve düşüncelerle çevremizdeki canlılara bakacak olursak, bütün canlıların şefkat ve merhamet hisleri ile donatılmış olduklarını görebiliriz.

Sevgi ve merhamet sadece insanlar için var olan bir duygu değildir. Ve bazı hayvanlar sevmeyi birçok insandan daha iyi biliyor. En yırtıcı hayvanın bile yavrularına karşı merhametli davranışları, bu şefkat duygusunun varlığını göstermektedir. Vahşi bir hayvan olan aç bir aslan, zayıf bir yavrusunu kendine tercih ederek, elde ettiği bir eti yemeyip yavrusuna verir.

Horoz aç olduğu halde tavukları kendine tercih edip bulduğu rızka onları çağırır; yemez, onlara yedirir. Hem küçük yavrularına çobanlık eden tavuk dahi kendini aç bırakıp yavrularını doyurur. Bazen yavrularını korumak için vahşi hayvanlara karşı koyar, kendi canını feda eder.

Anne şefkatinin en enteresan örneği ahtapotlarda görülmektedir. Ahtapotlar yumurtalarını korunaklı bir yere bıraktıktan sonra yavrular yumurtadan çıkana kadar da hiçbir yere ayrılmadan başlarında bekler. Beslenmek için bile olsa asla yumurtaların başından ayrılmaz. Ahtapot annelerde şefkat o kadar ileridir ki, yavrular yumurtadan çıkmadan açlığa dayanamazsa birkaç kolunu yer ve bu şekilde tüm yavrular yumurtadan çıkıncaya kadar hayatta kalır ve yumurtaları korur. Demek anneler yavrularına hizmet etmekte öyle bir lezzet alırlar ki; açlık ve ölüm acısına dayanabilirler.

İşte tüm hayvanların annelerinin bu davranışlarına baktığımızda, anlarız ki; bunlar kendi hesabına ve kendileri namına o vazifeyi görmüyorlar. Çünkü hayatını, gerektiğinde yavruları için feda ediyorlar. Demek ki sonsuz şefkat ve merhamet sahibi bir Zat onları vazifelendiriyor.

Hayvanlar yavrularını, küçük iken vazifeleri icabı himayeye çalışır. Ancak yavrular büyüdüğünde o vazife de biter. Hatta bazen yavrusunu döver, elinden yiyeceğini alır. İnsanlarda ise anne ve babaların vazifeleri ömür boyu devam eder. Çünkü insanlar zaif ve aciz oldukları için daima bir nevi çocuktur, her vakit şefkate muhtaçtır.

Vahşi hayvanların anneleri böyle şefkat ve merhamet ile donatılmışsa. İnsan annelerindeki şefkat ve merhamet nasıldır kıyas edilmez bile. O halede birer şefkat kahramanı olan ve bizi terbiye eden anne ve babaya muhabbet, hürmet ve şefkat evladın en büyük görevi olmalıdır. Evladının varlığı için kendi varlığından feragat ederek dünyanın en kutsi vazifesini yerine getiren, varlıklarıyla hayatımıza anlam katan, şefkat kahramanı annelerimize sağlık, esenlik ve mutluluklar diler, annelerimizin Anneler Günü’nü en kalbi duygularımla kutlarım.